De laatste maand werd ik meerdere malen teleurgesteld op mijn werkvloer. Slechte maand… Ik ervoer dat alles wat ik opgebouwd had afgebroken werd…Enkele mensen die ik vertrouwde, stelden mij op een onverwachte manier teleur en er was geen dag dat ik, zelf voor mijn werk in een andere stad zijnde, geen berichten verwachtte van mijn werkvloer in mijn nadeel. In deze tijd heb ik desondanks ontdekt, wie werkelijk de mensen zijn rondom mij, wie ik kan vertrouwen en wie niet. Ik heb gezien hoe de wind van de macht de mensen zonder ruggengraat buigen, hoe het eigenbelang omhoog klautert zonder om te kijken en ik heb met vreugde mijn VRIENDEN herontmoet.
Ik heb, meer dan ooit, ervaren dat ik functioneer op innerlijke motivatie en ik begon te wennen aan het idee dat het nu eenmaal zo gaat, dat ik moet wennen aan de koude wind die de lokale kern van macht onverwacht en kwaadaardig over mij ontketent. Onrechtvaardigheden stroomden voort en ik was er niet eens meer verbaasd over…En ook nu verbaas ik me niet. Vandaag echter, overkwam mij een blijdschap die alles compenseerde, alle opstandigheid en afkeer die ik in mij opgestapeld had. Sinds enkele maanden draai ik mee, als vrijwilliger, op de stichting Rafael, die zich, met in Roemenie zeldzame professionaliteit, bezighoudt met personen met een beperking. Betrokken zijnd bij een project dat mijn hele tijd en energie opslokte volgens het systeem "jij geeft alles en wij geven jou niets" kon ik een maand lang de cliënten van de stichting niet ontmoeten. Vandaag echter, kwam ik terug. Ik deed de deur open en ging naar binnen….Daar was die prettige werksfeer waar ik al aan gewend was, waarin een ieder belangstelling toont voor datgene wat de ander doet, doorspekt met vriendelijke grappen, en de momenten van creatieve concentratie liggen bij iedere tafel op de loer. Zo zagen ze er allemaal uit: mooi en bezig. Ik stapte de zaal in en mij overkwam dit: een onverwachte explosie van blijdschap en golven van sympathie die over mij heen stroomden. Eenvoudig gezegd, ik was overweldigd en het bracht mij van mijn stuk op een manier zoals mij al lang niet meer was overkomen. Ik had niets gedaan dat ik hun ongeveinsde en absoluut ongeremde vreugde had verdiend, zoals ik ook aan de andere kant de onrechtvaardige manier waarop ik was behandeld niet verdiende. God brengt alles in het juiste evenwicht, niet zoals wij dat verwachten maar op een wonderlijke manier.
Ik heb, meer dan ooit, ervaren dat ik functioneer op innerlijke motivatie en ik begon te wennen aan het idee dat het nu eenmaal zo gaat, dat ik moet wennen aan de koude wind die de lokale kern van macht onverwacht en kwaadaardig over mij ontketent. Onrechtvaardigheden stroomden voort en ik was er niet eens meer verbaasd over…En ook nu verbaas ik me niet. Vandaag echter, overkwam mij een blijdschap die alles compenseerde, alle opstandigheid en afkeer die ik in mij opgestapeld had. Sinds enkele maanden draai ik mee, als vrijwilliger, op de stichting Rafael, die zich, met in Roemenie zeldzame professionaliteit, bezighoudt met personen met een beperking. Betrokken zijnd bij een project dat mijn hele tijd en energie opslokte volgens het systeem "jij geeft alles en wij geven jou niets" kon ik een maand lang de cliënten van de stichting niet ontmoeten. Vandaag echter, kwam ik terug. Ik deed de deur open en ging naar binnen….Daar was die prettige werksfeer waar ik al aan gewend was, waarin een ieder belangstelling toont voor datgene wat de ander doet, doorspekt met vriendelijke grappen, en de momenten van creatieve concentratie liggen bij iedere tafel op de loer. Zo zagen ze er allemaal uit: mooi en bezig. Ik stapte de zaal in en mij overkwam dit: een onverwachte explosie van blijdschap en golven van sympathie die over mij heen stroomden. Eenvoudig gezegd, ik was overweldigd en het bracht mij van mijn stuk op een manier zoals mij al lang niet meer was overkomen. Ik had niets gedaan dat ik hun ongeveinsde en absoluut ongeremde vreugde had verdiend, zoals ik ook aan de andere kant de onrechtvaardige manier waarop ik was behandeld niet verdiende. God brengt alles in het juiste evenwicht, niet zoals wij dat verwachten maar op een wonderlijke manier.
De personen met een beperking vragen soms zo weinig en schenken ons de meest onverwachte geschenken. Het zijn mooie mensen, die liefhebben, blij zijn, lijden, soms opstandig zijn, maar soms anderen overweldigen met hun blijdschap die ze uitstralen. Ik heb vandaag dat onbetaalbare cadeau ontvangen en ik wil dat met u delen, misschien omdat het teveel blijdschap is of misschien omdat ik herontdekt heb hoe mooi mensen zijn.
Auteur: Claudiu Vertaler: Emma
http://claudiu-pearipidegand.blogspot.com/2011/10/redescoperire.html
:))
RăspundețiȘtergeresuper!!